Mimarlar İstanbul’da, Ankara’dan tamamen bağımsız olarak 9 Mart 1927 tarihinde Güzel Sanatlar Birliği bünyesinde Mimari Şube olarak örgütlenmişlerdir. Güzel Sanatlar Birliği’nin kaynağı ise Osmanlı Ressamlar Cemiyeti’dir.
Osmanlı Ressamlar Cemiyeti İkinci Meşrutiyetin ilanından sonra, 1909 tarihinde, farklı sanat anlayışlarına sahip ressamların bir araya gelerek kurdukları bir dernektir. Amaçları sanat konusundaki çeşitli düşüncelerini ve sanat anlayışlarını topluma daha rahat anlatabilmektir. 1921’de Türk Ressamlar Cemiyeti, 1926’da Sanay-i Nefise Birliği, 1927 yılında da Güzel Sanatlar Birliği adını almıştır. 1911-1914 yılları arasında onsekiz sayı toplam 320 sayfa tutarında bir dergi yayınlamışlardır. Sultan Abdulaziz’in gazetenin fahri başkanı olarak gazeteye ve cemiyete yardımcı olduğu anlaşılmaktadır. Bu cemiyetin kurucularının bir bölümü Sanayi-i Nefise mezunlarıdır.
Güzel Sanatlar Akedemisi’ne müdür olarak atanan Namık İsmail’in, o güne kadar sadece resssamların örgütü olan Güzel Sanatlar Birliği'ni tüm şube mezunlarını, dolayısı ile mimarlık şubesini de kapsayacak şekilde 1927 yılında genişletmesi ile Güzel Sanatlar Birliği Mimari Şubesi doğmuştur. Diğer Şubeler resim, heykel, tezyin(süsleme)dir.
Osmanlı Ressamlar Cemiyeti sarayın himayesinde kurulduğundan merkezi ve lokali de Alay Köşkü olmuştur, Güzel Sanatlar Birliği Mimari Şubesi de kurulunca bu binayı kullanmıştır.
Güzel Sanatlar Birliği Şubeleri her biri bağımsız bir örgüt gibi kendi üyelerini kayıt edip, kendi gelir ve giderlerini düzenlerlerdi. Birlik sadece bir üst örgüt gibi koordinasyon görevini yerine getirirdi. Ancak bu yapı mimarların sorunlarına çözüm bulmak için etkili girişimlerde bulunmalarını engellemekteydi.
Güzel Sanatlar Birliği Mimari Şubesi üyelerinin sayısı 1932’de 88, 1933’de 108’dir.
